কবিতা : শুকুলা চুলিৰ জোনাক.....

 শুকুলা চুলিৰ জোনাক..... 

ময়ূৰী শৰ্মা গোস্বামী 

শব্দৰ বিশাল সাগৰত সাঁতুৰি নাদুৰি, 

শব্দৰ আকাশত উৰি উৰি, 

তুমি পৰা নাছিলা ভাগৰি। 

শব্দেৰে যে তোমাৰ আজন্ম মিতিৰালি_

শব্দতে উঠা, 

শব্দতে বহা, 

শোৱা জাগা 

দিন ৰাতি শব্দৰে ধেমালি।। 

কামিজৰ ছিগো_ছিগো চিলাইত _

ওভতাই বিচাৰিছিলা ল’ৰালি, 

দুহাতত বিচাৰিছিলা দুমুঠি তৰালি, 

স্মৃতিৰ ৰঙীন ৰুমাল হাতত সামৰি,

তোমাৰ দেশৰ অৰঙে দৰঙে, 

বন্ধুৰ হাত ধৰি_

ফুৰিছিলা লৱৰি। 

সময়তকৈ আগেয়ে বৰষা আহে, 

ভালপোৱাৰ দিকচৌ বাটত_

হাঁহি মাৰে আবতৰীয়া পদুম পাহে। 

  

তোমাৰ শুকুলা চুলিৰ জোনাক 

আমাৰ শেতা শেতেলীত উবুৰি খাই পৰে 

তোমাৰ চকুৰ গভীৰতাৰ, 

শব্দ বৰ্ণ চিত্ৰই

এটা অজুহাত লৈ 

বিয়পি পৰে কবিতাৰ আখৰে আখৰে