কবিতা : অম্বুবাচীৰ ৰাতি....

 

অম্বুবাচীৰ ৰাতি....

ময়ূৰী শৰ্মা গোস্বামী

কামাখ্যে বৰদে দেবী

নীলপৰ্বতবাসিনী

তং দেবী জগতমাতা

যোনীমুদ্ৰে নমঃস্তোতে।

অম্বুবাচীৰ ৰাতি....... 

যোৰ কৰি নিস্ব দুহাত 

সূৰুযৰ মিঠুন লগ্নত

অঙ্গবস্ত্ৰা, ৰজস্বলা মা কামাখ্যা।

জ্যোতিৰ্ময়... 

মাৰ ধামলৈ যোৱাৰ বাট। 

শক্তিপীঠ মা কামাখ্যা

যোনী সম্ভুতা মা আৰাধ্যা

চাৰি দিন, চাৰি ৰাতি

গন্ধ পুষ্প ধুপ দ্বীপ বৰ্জিতা

শক্তিৰূপিনী,

শান্তৰূপিনী, 

সভক্তিৰে দেব যোগীৰ আৰ্চিতা।

তোমাৰ অঙ্গবস্ত্ৰৰ মহিমা অপাৰ

মাটি পানী বায়ুত - 

তেজস্বলা তোমাৰ,

শক্তিৰূপ সাকাৰ।

চৌদিশে নিনাদিত,

তোমাৰ শক্তি ভক্তিৰ মহিমা।

জগত ব্যাপি আছে,

তোমাৰ ৰূপ - 

তামসিক শক্তিৰ গৰিমা। 

 

প্ৰতি বছৰে সৃষ্টিৰ আদি তত্ব বুজাই, 

ৰজস্বলা পৃথিবীক ভক্তিৰে সজায়, 

ভক্তৰ সকলো ইচ্ছাৰ ফলদাত্ৰী,

এইয়া যে পবিত্ৰ সময়,

এইয়া সময় অম্বুবাচীৰ ৰাতি -

জ্ঞান দিয়া মা,

পোহৰ দিয়া মা,

শান্তি দিয়া মা, 

ভক্তগণ ৰৈ আছোঁ  - 

আচল পাতি পাতি।